Je voelt je de laatste tijd erg moe, je kunt alleen maar blijven slapen. Wanneer je wekker in de ochtend afgaat, wil je het liefst nog een keertje omdraaien. Het kan helaas niet, je agenda is vol met verplichtingen thuis en afspraken op kantoor, dus je sleept je jezelf uit bed en ga je weer door, ondanks alles. Natuurlijk wil je dat je weer energie hebt, maar je lichaam werkt nu niet mee en zoals het nu gaat, ben je echt niet blij. Iedereen kan wel zeggen: “neem wat rust, ga gezond eten en meer bewegen dan komt het goed”, maar je denkt: hoe dan? Ik heb niet eens de puf om te koken, laat staan regelmatig sporten. Het klinkt allemaal zo makkelijk, maar niets is minder waar…

Op het werk kan je je moeilijk concentreren en heb je steeds vaker het gevoel, dat je ondanks je inzet niet af kan maken waar je mee bezig bent, maar de druk wordt steeds opgevoerd. Je bent alleen maar bezig met de dingen die zich op een dag aandienen en komt niet toe aan je eigen to-do lijst. Je voelt je opgejaagd. Lang verwachtte vakantie heeft je niet de rust gebracht, waar je op hoopte. Het wordt steeds moeilijker om de schouders er onder te zetten.

Je conditie is ook achteruit gegaan. Vroeger kon je alles, nu je lichaam blokkeert, lukt het gewoon niet. Je balt van jezelf, je ziet jezelf als een slappe vaatdoek, die niets doet en niet presteert. Je kunt ook niet meer genieten van de mooie en leuke dingen om je heen. Je ziet ze niet eens. Je hoofd zit vol, daar door weet je niet eens wat voor weer het buiten is en of de bladeren nog aan de bomen hangen. Je hebt ook nergens meer zin in. Het liefst kruip je weer in je schulp en wil je door niemand gestoord worden.

Je vraagt je af hoe dat komt dat je altijd zo moe bent. Je ziet je vriendin met een volle agenda, die van alles en nog wat doet: werken, kinderen, feestjes in het weekend en ze nergens last van heeft. Ooit kon je het ook. Je durft niet eens te vragen hoe ze dat voor elkaar krijgt. Je schaamt je er voor dat je zou moeten toegeven, dat je het niet meer trekt.

Je hebt het gevoel dat je sterk moet zijn op het werk, voor je gezin, voor je vrienden en familie. Je wilt gewoon doorgaan en er voor mensen te zijn. Je ziet er gezond uit en toch doe je bijna niets. Bijna niemand weet dat het “laatste tijd niet zo goed meer gaat” met jou. Je durft niet om hulp te vragen. Je wil gewoon dat je klachten verdwijnen, maar je weet niet meer waar te beginnen. Je snapt er niets van.