Yoehoe, morgen mag je weer! 🤔
Je staat vroeg op, zorgt ervoor dat de kinderen aangekleed en klaar voor school zijn.
Ondertussen probeer je de eerste werkmails te beantwoorden, want de inbox groeit sneller dan je tijd lijkt te hebben. Je neemt een slok koffie, maar voor je het weet, vraagt iemand thuis of je hen kunt helpen met iets kleins. Je helpt, want dat is wat je doet.
Op weg naar werk probeer je je gedachten te ordenen. Die ene collega heeft dringend je advies nodig, en er staan nog een paar vergaderingen op de planning. Je weet dat je overal moet zijn – als collega, als ouder, als partner. Iedereen heeft je nodig. En natuurlijk sta jij altijd klaar.
Maar ergens, heel diep vanbinnen, voel je dat je zelf ook rust nodig hebt. Je voelt de vermoeidheid in je lichaam sluipen, en soms, als je even durft stil te staan, vraag je jezelf af: "Wanneer krijg ik een moment voor mezelf?"
Ik weet het, rust nemen voelt als falen. Het voelt alsof je tekortschiet. Je denkt misschien: "Als ik nu even stop, stort alles om me heen in." Op je werk verwacht iedereen dat jij het antwoord hebt, thuis rekenen ze erop dat alles lekker loopt en je voelt de constante druk om altijd beschikbaar te zijn via de email, What's app groepen, noem maar op.
Je kunt niet blijven geven als je zelf leeg bent.
Hoe vaak zeg je ‘ja’ tegen anderen, terwijl je eigenlijk ‘nee’ tegen jezelf zegt? Een collega die even snel een vraag heeft, een kind dat hulp nodig heeft met huiswerk, je partner die verwacht dat je nog even samen de dag doorneemt.
Elke keer dat je jezelf voorbijloopt, raak je een stapje verder uitgeput.
Je voelt de druk om alles in balans te houden, maar ondertussen weet je: die balans voelt heel ver weg.
Stel je voor: je komt thuis na een lange werkdag en in plaats van je meteen in de huishoudelijke chaos te storten, gun je jezelf een moment van rust. Een kop thee, een half uurtje op de bank, zonder dat je meteen iets hoeft te doen.
Hoe zou dat voelen?
Je hoeft je niet schuldig te voelen om tijd voor jezelf te nemen. Want als je constant blijft doorgaan, zonder momenten om op te laden, is de kans groot dat je opbrandt. En dat is het laatste wat je wilt, toch?
De eerste stap om je energie terug te krijgen is toegeven dat je die rust nodig hebt.
En dat je die ook verdient.
Stop met het idee dat het egoïstisch is.
Zie je energie als een batterij: je kunt niet blijven functioneren als je nooit oplaadt.
Begin klein.
Plan korte momenten voor jezelf in, zelfs al is het maar 15 minuten per dag om iets voor jezelf te doen.
Zet je telefoon uit tijdens een wandeling.
Lees een boek zonder afleiding.
Misschien begin je zelfs te merken dat die kleine momenten van rust je de energie geven om de rest van de dag aan te kunnen.
En het is niet alleen rust, maar ook het stellen van grenzen.
Op het werk en thuis.
Zeg vaker ‘nee’ tegen de dingen die jouw energie wegtrekken, en ‘ja’ tegen jezelf.
Je bent niet minder waardevol omdat je tijd voor jezelf neemt.
Wat gebeurt er als je jezelf op de eerste plaats zet?
Stel je eens voor dat je thuiskomt van je werk en niet uitgeput bent.
Stel je voor dat je die momenten van rust neemt, zonder schuldgevoel.
Wat zou er veranderen als je energie overhoudt voor jezelf, je gezin en je werk?
Hoe zou je leven eruitzien als je balans vond tussen geven en ontvangen, zonder dat je het gevoel hebt dat je anderen teleurstelt?
Stel je voor dat je de dag vol energie begint en eindigt, met genoeg ruimte voor de dingen die echt belangrijk voor je zijn.
Wat nu?
Herken jij jezelf in dit verhaal?
Sta je altijd voor iedereen klaar, maar heb je het gevoel dat er niemand is die voor jou klaarstaat?
Misschien is dit hét moment om voor jezelf te kiezen.
Om de rust en ruimte te vinden die je zo hard nodig hebt, zonder schuldgevoel.
Je hebt nog de hele avond, voordat de hectiek van de dag weer begint.
Ik ben benieuwd: wanneer was de laatste keer dat jij echt tijd voor jezelf hebt genomen?
Reactie plaatsen
Reacties